Andrzej Romaniak - Historyk projektu.

Andrzej Romaniak - Historyk projektu.

Andrzej Romaniak urodził się 20 września 1965 w Sanoku. Został absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego im. Komisji Edukacji Narodowej w Sanoku z 1984. Podjął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, które kontynuował na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, gdzie uzyskał tytuł magistra.

W 1992 został adiunktem w Muzeum Historycznym w Sanoku, później kierownikiem Działu Historycznego. Komisarz wystaw poświęconych najnowszej historii Polski i Sanoka. Jego specjalizacją została historia najnowsza, II wojna światowa, także w ujęciu lokalnym miasta Sanoka i ziemi sanockiej. Był m.in. redaktorem publikacji z 2000 pt. Listy z więzienia Mieczysława Przystasza z lat 1945–1954 (Mieczysław Przystasz był dalekim krewnym Andrzeja Romaniaka).

Podjął współpracę z Polskim Towarzystwem Historycznym, Oddziałem IPN w Rzeszowie. Jego publikacje ukazywały się również w czasopismach: „Tygodnik Sanocki”, „Zeszyty Historyczne WiN-u”, „Dzieje Podkarpacia”, „Rocznik Sanocki”, „Sanockie Zapiski Numizmatyczne”, „Góra Przemienienia” oraz w lokalnym portalu internetowym „eSanok”. Przystąpił do Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana”. W 2001 zasiadł w komitecie założycielskim reaktywowanego stowarzyszenia Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. Rozpoczął prowadzenie wykładów i seminariów nt. „Antykomunistyczne podziemie w powiecie sanockim w latach 1944–45”. Został członkiem kolegium programowego powstałej w 2008 Sanockiej Biblioteki Cyfrowej, działającej w ramach Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku. Był sygnatariuszem aktu założycielskiego Klubu Historycznego im. Armii Krajowej w Sanoku 14 lutego 2010 oraz został jego członkiem zarządu i wiceprezesem. Udzielił wypowiedzi autorskich w wyprodukowanych w 2016 przez Telewizję Trwam produkcjach filmowych: reportażu pt. Historia Antoniego Żubryda, filmie dokumentalnym pt. Wołyń – nierozliczone ludobójstwo.

W 1991 wstąpił do Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, był współzałożycielem koła partii w Sanoku, dwukrotnie wybierany na członka zarządu Regionu Podkarpackiego ZChN, w tym 17 kwietnia 1994. W wyborach samorządowych 1998 uzyskał mandat radnego I kadencji Rady Powiatu Sanockiego startując jako członek ZChN z listy Akcji Wyborczej Solidarność; pełnił stanowisko przewodniczącego Komisji Kultury, Sportu i Turystyki.

W latach 90. został kasztelanem Bractwa Rycerskiego w Sanoku. W późniejszym czasie wybrany zastępcą Przewodniczącej Rady Dzielnicy Śródmieście w Sanoku oraz wiceprezesem Zarządu Stowarzyszenia Opieki nad Starymi Cmentarzami w Sanoku.

Nagrody i odznaczenia:
- Nagroda Miasta Sanoka – dwukrotnie: 1996 w dziedzinie kultury i sztuki za rok 1995 za upowszechnianie historii regionalnej; 2007 za rok 2006 wspólnie z Krzysztofem Kaczmarskim za sesję naukową i książkę pt. Powiat sanocki w latach 1944–1956[43].
- Honorowa Odznaka Sybiraka (2000, przyznana przez Związek Sybiraków).
- Odznaka 70-lecia NSZ (2013, przyznana przez Związek Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych).
- Srebrna Honorowa Odznaka „Zasłużony dla Hufca ZHP Ziemi Sanockiej” (2015).
- Złoty Krzyż Zasługi (2016, przyznany przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę za zasługi w upowszechnianiu wiedzy o najnowszej historii Polski).
- Medal „Pro Patria” (2016, przyznany przez Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych).
- Brązowa odznaka honorowa TG „Sokół” w Sanoku (2017).